Ook dit jaar heb ik mijn vakantie weer door mogen brengen op het prachtige Vlieland. Ik zeg ‘weer’ omdat ik er in februari j.l. ook al was en ik er de afgelopen 3 jaar mijn zomervakantie doorbreng. Dertien jaar geleden maakte ik tijdens een Wadhop vakantie kennis met dit eiland en ik was meteen verkocht. Er is in die 13 jaar wel het één en ander veranderd. Opvallend is dat het aantal auto’s sterk is toegenomen, voorheen zag je alleen eilanders rijden die een automobiel nodig hadden voor het uitvoeren van hun dagelijkse activiteiten. Tegenwoordig lijkt het er op dat de regels wat versoepeld zijn ten aanzien van het meenemen van auto’s. Met name de Postweg (de highway van Vlie) is daardoor een stuk drukker geworden. Begrijp me niet verkeerd, drukker wil nog niet zeggen dat het druk is. Het blijft gelukkig tenslotte Vlieland.

Vlieland betekent voor mij rust, absolute rust. Mijn favoriete plek is de Wad-kant van het eiland. Uren kan ik daar verblijven, uren turen over het wad en aan niets denken. Alleen maar kijken, luisteren, ruiken en voelen. Dit is voor mij genieten in optima forma. De dagelijkse wandelingen met vrouwlief zijn ook fantastisch, vaak via de Wadkant richting het westen om via een lange wandeling over het strand weer richting het oosten te lopen (Terschelling in zicht) en de kop te ronden. Even in de jachthaven op een bankje hangen en het zand tussen de tenen uit wrijven en kijken naar het drukke leven in een jachthaven om vervolgens weer snel de rust op te zoeken.

Een impressie van wat mooie plekjes op Vlie zijn te bekijken via de volgende link: Vlieland Augustus 2013