In het blad ‘Fotografie’ editie 5 september/oktober 2015 las ik een artikel over Peter Hujar (1934-1987). Hij wordt hierin vergeleken met een andere fotograaf die in dezelfde tijd leefde, Robert Mapplethorpe. Het werk van laatstgenoemde was tot 27 augustus j.l. te bekijken in de Kunsthal in Rotterdam. Hujar en Mapplethorpe fotografeerde vooral in zwart/wit en vierkante beeldverhouding. Beiden waren actief in de homo scene en zijn op vrij jonge leeftijd overleden aan de gevolgen van AIDS. Maar daar houden de overeenkomsten tussen deze fotografen op. Hujar was absoluut niet commercieel, hij vond de authenticiteit van zijn werk belangrijker dan het verwerven van een grote bekendheid. Mapplethorpe begaf zich vooral tussen de glitter, glamour en sterren. Hujar voelde zich prettiger tussen kunstenaars, schrijvers, dichters en muzikanten. Mapplethorpe was het vooral te doen om de mooie buitenkant, sensatie, schokkeren en het oppoetsen van zijn eigen ego. Hujar daarentegen had meer oog voor het karakter van zijn model.

Het laten zien van de geportretteerde werkelijke mens zelf en niet wat het model zou willen/moeten uitbeelden maakte me nieuwsgierig. Afgelopen weekend heb ik deze expositie bezocht in Fotomuseum Den Haag. Het is een fraaie expositie. Vele malen rustiger dan de expositie van Mapplethorpe. Hujar maakt je deelgenoot van intieme momenten die indruk op je maken. Het viel me op dat bezoekers bij een aantal foto’s op fluisterende toon met elkaar begonnen te spreken. Dat fascineerde me. Ik ben heel erg nieuwsgierig naar de werkwijze van deze fotograaf. Als je zijn foto’s bekijkt kan het niet anders zijn dan dat hij voor en/of tijdens het fotograferen een warme relatie opbouwde met de mensen die hij fotografeerde. De man moet over een enorme charme beschikt hebben. Dit is een expositie voor de liefhebber.

Expositie: Peter Hujar – Speed of Life

Fotomuseum Den Haag

Te zien t/m 15 oktober 2017

Meer info: website Fotomuseum Den Haag