Op dit moment is in Fotomuseum Den Haag naast de fraaie expositie van Peter Hujar ook de expositie ‘Identities’ van Hans Eijkelboom te zien. Deze fotograaf is al ruim 40 jaar bezig met het ontdekken van de structuren en interpretaties van identiteit. Eijkelboom gaat regelmatig de straat op met zijn camera die hij op borsthoogte heeft hangen Hij draagt een trigger waarmee hij op afstand de sluiter kan ontspannen in zijn jaszak. Mensen op straat hebben er geen notie van dat ze door hem worden gefotografeerd.

Ieder mens heeft een zekere wens of drang een eigen identiteit te willen hebben. Eijkelboom maakt op pijnlijke wijze duidelijk dat bijvoorbeeld een jas waarvan je vindt dat het je persoonlijke ik versterkt en meer bijzonder maakt. Dezelfde jas blijkt ook door vele anderen aangeschaft te zijn. Grote fotoseries heeft hij gemaakt van verschillende mensen met identieke kleding. Mensen met Rolling Stones T-shirts, loden jassen, Adidas jassen, kleding met dezelfde opdruk, parka jassen etc..

De serie €10 outfits is ook grappig. In deze serie heeft hij zichzelf gefotografeerd in diverse kleding die hij voor €10 exclusief schoenen heeft gekocht. Sportieve, slonzige, casual tot chique ogende outfits heeft hij zich aangemeten. Bijzonder om te zien wat dit met de identiteit van Eijkelboom in de ogen van de kijker doet.

Aan voormalige klasgenootjes van de lagere school heeft hij gevraagd wie Hans Eijkelboom was en wat voor beroep hij op dit moment heeft. Dit resulteerde in een serie waarin hij zichzelf heeft geportretteerd als o.a. idealist, piloot, bankmedewerker en fotograaf. Als je de foto´s bekijkt zie je een natuurlijk voelende weergave van Hans Eijkelboom in de verschillende beroepen die ze hem toeschreven. Je gelooft echt dat hij een piloot of bankmedewerker was.

Eijkelboom heeft een kamer vol gehangen of vol laten hangen met diverse kledingstukken. Hij vraagt aan verschillende mensen kleding aan te wijzen die het beste bij hem past. Hij trekt de aangewezen kleding aan en laat zich daarna samen met de persoon die de kleding aangewezen heeft fotograferen. Op één foto staat hij in zijn nakende niksie naast een bloedmooie vrouw.

Een andere serie betreft een jaarlijks portret van hemzelf (vanaf 1949) in combinatie van een afbeelding van een camera die in datzelfde jaar geïntroduceerd is.

En als laatste voorbeeld, Eijkelboom die lopend door de stad aan mensen de vraag stelt om iemand aan te wijzen die hij of zij mooi vindt. Om vervolgens die persoon te fotograferen en aan de geportretteerde dezelfde vraag te stellen. Elke serie gaat door totdat iemand aangeeft niet mee te willen werken, zegt geen tijd te hebben of niet in staat is om iemand aan te wijzen. Eén serie eindigt met de foto van een baby….

Zo kan ik nog meer voorbeelden geven. Maar het is leuker als je zelf even gaat kijken. Verwacht geen prachtig uitgelichte beelden. Het is niet altijd even scherp, het zijn veelal kiekjes. Maar het is wel erg leuk. Er zit veel humor verscholen in het werk van Hans Eijkelboom. Een prachtige vorm van conceptuele fotografie.

Tot met 7 januari 2018 te zien in Fotomuseum Den Haag.